| Gents Militantje, september 2000 |
| PROTEST EN STRIJD IN GENT |
Toen de prijs van de vuilzakken steeg naar 50 fr., verschenen er in tal van Gentse wijken zoals de Bloemekenswijk, Macha-rius, Rabot, Brugse Poort en Ledeberg affiches voor de ramen met “50 frank is geen afvalbeleid”. Onder impuls van Mili-tant Links kwamen honderden mensen op straat en betoogden met volle vuilzak in de hand. Zij wisten maar al te goed dat zij met die prijsverhoging de winst moesten ophoesten voor de privatisering van de stedelijke ophalingsdienst. Eén van de slo-gans was dan ook “Privatiseren = Profi-teren”.
Terwijl de afvalindustrie haar zakken vult en het afvalbeleid dicteert, moeten de wijk-bewoners hun koertjes of appartementen inrichten als containerparken. Stank, sluik-storten en ongedierte kregen ze te slikken. Ondertussen zweeg VLD-er Guy Serraes over de dioxines waarmee zijn verbran-dingsoven ons voortdurend vergiftigde.
Militant Links, dat zich verzette tegen de privatisering, heeft altijd gepleit voor gratis afvalophaling als openbare dienst. Het afvalprobleem moet eerst aangepakt worden in de industrie en een sorteerbeleid moet aangepast zijn aan de leefomstandigheden in de wijken.
Het stadsbestuur, bij gebrek aan argumenten, weigerde een gesprek met de actievoerders en stuurde politie en boetes. De boetes liet men uit schrik voor de kordate solidariteit onder de bewoners, en onder druk van onze advocaat die alle boetes bundelde tot één dossier, gewoon verjaren.
Strijd werd er ook gevoerd door het stadspersoneel dat zwaar leed onder de opeenvolgende privatiseringen en aan-tastingen van hun statuut. Geen enkele partij in de gemeenteraad, noch van de meerderheid (SP, VLD en VU), noch van de oppositie (Vlaams Blok en Agalev) is fundamenteel tegenstander van dit beleid. Dezelfde asociale houding van het stadsbestuur kwam ook in andere situa-ties tot uiting. De arbeiders van N.V. Car-noy in Wondelgem, die in staking gingen tegen een baas die zijn voeten vaagt aan wettelijk bepaalde vakbondsrechten, wer-den door de politie en de deurwaarder ge-ïntimideerd aan het piket. Van een zoge-naamd socialistische burgemeester zou je toch wel mogen verwachten dat hij wat respect heeft voor het stakingsrecht. Of zat hij op dat moment, samen met schepen Daniël Termont, te dineren met diens vrien-den van het havenpatronaat?
Uitwijzingen
Likken naar boven en schoppen naar be-neden, dat kunnen ze goed. Zoals ze geen oog hebben voor de problemen van arbei-ders en arme wijkbewoners, zo zijn ze ook niet begaan met het lot van arme Roma-zigeuners. Deze werden op een sluwe ma-nier misleid om ze zo snel mogelijk terug te sturen naar de meest erbarmelijke le-vensomstandigheden. Ondanks het pro-test ging het stadsbestuur haar gang.
Milieu en groen in de stad
Het referendum tegen de Belfortparking werd door het stadsbestuur geboycot. De 22.000 handtekening voor een referendum over gratis openbaar vervoer werden in de vuilbak gegooid, met goedkeuring van Agalev. De eisen van comités van wijkbe-woners voor meer groen in de stad zoals Groene Vallei Groen en De Groene Ba-naan werden niet ernstig genomen. Het beetje groen dat nog rest in het Ra-bot en de Brugse Poort wordt opgeofferd aan de bouwpromotoren en de bouw van een nieuw justitiepaleis. Ook voor de uit-breiding van de Colruytparking in Sint-Amandsberg werd een bouwvergunning afgeleverd ondanks het protest van een 50-tal buurtbewoners die het behoud van het nabijgelegen bosje eisen.
Actiecomité's
Bijna overal ontstaan actiegroepen en buurtcomités die protesteren tegen al-lerlei wantoestanden. Het buurtcomité “de emmer loopt over” is het beu dat de huizen in de Veldwijkstraat in Le-deberg bij hevige regen onderlopen. Met technische argumenten en “an-dere prioriteiten” van het stadsbestuur blijven deze mensen in de kou en in het nat staan. Terwijl de betonboeren van Aquafin schandalige winsten op-strijken, komt er voor de gewone mensen nog meer waterellende. Maar daarmee is het lijstje met klachten niet kompleet. Er is protest tegen de uitzetting uit sociale woningen, petities voor meer personeel in het postkantoor van de Fererlaan (Bloemetjeswijk) en de mannen en vrouwen die werken voor stad Gent zijn opnieuw de straat opgetrokken, nauwelijks een maand voor de verkie-zingen, om hun statuut te verdedigen.
| Met geldverslindende prestigepro-jecten zoals “Over the edges”, de Keizer Karel herdenking, de bloe-menkorf enz. mogen we ons niet laten sussen. Beke laat zijn ware gezicht zien op momenten waarop hij terechtgewezen wordt. In plaats van te luisteren en zich werkelijk de noden aan te trekken van de betogers tegen de dure vuilzakken noemde hij ze “dronkaards en agitatoren”. Wat wij nodig hebben zijn gemeente-raadsleden die het protest van arbeiders, wijkbewoners, vrouwen, jongeren, armen vluchtelingen,... vertolken in het stadhuis, samen met hen de oorzaken onderzoeken en daaropvolgend niet te bang is om mee te vechten voor een echte oplossing. |